W listopadzie 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Odrodzone państwo tworzono z czterech różnych jednostek państwowych (zabór rosyjski, pruski, austriacki i Królestwo Polskie) o różnych tradycjach, językach urzędowych i różnych ustrojach samorządu. Z zewsząd zagrażali wrogowie. Początkowo władze w Warszawie utrzymały w mocy odrębne dla dawnych zaborów ustroje samorządu lokalnego. W dawnym Królestwie Polskim utrzymano w mocy ustawę o samorządzie gminnym z marca 1864 roku. Zmodyfikowano ją jednak dekretem naczelnika państwa z 27 listopada 1918 roku. Na mocy tych postanowień wójtowie i sołtysi byli jednocześnie funkcjonariuszami państwowymi i przedstawicielami władzy samorządowej. Wybierało ich Zgromadzenie Gminne. Nowym organem była Rada Gminy wybierana także przez Zgromadzenie Gminne na okres 3 lat. Rada przygotowywała wnioski i budżet, zawiadywała majątkiem i funduszami gminnymi, kontrolowała urzędników gminnych i wójta. Rada zbierała się przynajmniej raz w miesiącu lub częściej na żądanie, co najmniej 5 członków. Do ważności posiedzeń potrzebowano kworum (połowa składu). Uchwały podejmowano większości głosów. Raz w roku Rada Gminy przedstawiała wyniki swojej działalności na forum Zebrania Gminnego. Wójt gminy reprezentował gminę. Zawierał umowy w imieniu gminy. Dokumenty takie musiały mieć podpis jego i dwóch radnych. Wójt miał do pomocy aparat urzędniczy z pisarzem gminnym (sekretarzem) na czele. Urząd gminy składał się z kilku urzędników: pomocników sekretarza, było ich zazwyczaj dwóch.

Nad działalnością gminy czuwał Wydział Powiatowy w Starostwie Powiatowym. Wybór wójta musiał być przez niego zatwierdzony, podobnie jak wybór sołtysa. Sołtys wykonywał zadania zlecone przez wójta gminy. Wybór sołtysa wymagał zgody Wydziału Powiatowego, ponieważ sołtys był także urzędnikiem państwowym. Ówczesne prawo pochodziło z czasów carskich i było dosyć restrykcyjne. Gdy na przykład sołtys chciał zrezygnować ze stanowiska to Wydział Powiatowy mógł nie wyrazić na to zgody i za uchylanie się od swoich obowiązków oporny sołtys trafiał do więzienia. W 1923 roku rozszerzono uprawnienia Wydziału Powiatowego nad gminą. W przypadku nie uchwalenia budżetu Wydział Powiatowy mógł zarządzić nowe wybory. Dodatkowo wszystkie podatki samoistne (gminne) musiały być zatwierdzane przez władze powiatowe. Brak danych na temat władz gminnych z czasów I wojny światowej (1915-1918). Tuż po zakończeniu wojny i odejściu władz okupacyjnych Zebranie Gminne w dniu 4 stycznia 1919 roku wyłoniło nowego wójta oraz Radę Gminy w myśl dekretu naczelnika państwa z listopada 1918 roku. Na wójta wybrano Antoniego Kieszkowskiego (alias Kierzkowski). Podwójcim został Andrzej Podymnik. Sekretarzem gminy został Paweł Szachowicz, który sprawował ten urząd w latach 1914-1915 i być może również w czasie okupacji. W skład Rady Gminy wybranej 30 kwietnia 1919 roku weszli:

Adam Cieślak

Piotr Kamiński

Stanisław Zjawiński

Władysław Wieteska

Jan Fiołek

Józef Barański

Józef Zagajewski

Jan Żelechowski

Adam Kos

Józef Federowicz

 

Wójt Antoni Kieszkowski zmarł 7 stycznia 1924 roku. W tym samym roku podwójci Andrzej Podymnik (Podymniak) został zwolniony ze stanowiska. Wybrano wtedy nowego wójta gminy Stromiec. Niestety brak danych o tych wyborach.

Dnia 14 czerwca 1927 roku Zebranie Gminne wyłoniło kolejnego wójta. Został nim Jan Zegarek (ur. 1876). Miał wykształcenie elementarne i według ankiety personalnej sympatyzował z prorządowym BBWR. Na zastępcę wójta wybrano Walentego Grudnia (ur. 1889), miał wykształcenie elementarne (podstawowe), sympatyzował z PSL Wyzwolenie^. W latach dwudziestych stanowisko sekretarza pełnił Paweł Szachowicz.